Precisie en zeemansgeduld
Scheepsmodelbouw is iets voor kenners. Verstand van historische scheepvaart is een absolute must. Je moet moeilijke scheepsplannen kunnen lezen. En je kent best ook iets af van houtsoorten en materialen en hoe je die kan bewerken. Om zoveel expertise en technieken met elkaar te delen, besloten enkele modelbouwers in 1975 een modelbouwclub te beginnen.
Eén avond in de week
De stichters zijn intussen overleden, maar de club en de gedeelde passie zijn vandaag nog springlevend. ‘Elke woensdagavond komen we samen in ons clublokaal’, zegt Piet Luyten. ‘Om bouwproblemen te bespreken, tips uit te wisselen of gewoon gezellig bij te babbelen. Op die avonden bouwen we vaak ook samen aan een gezamenlijk clubproject.’
Uitgebreide bibliotheek
Op enkele decennia heeft de club een imposante privé-bibliotheek opgebouwd. Dikke kaften vol originele technische plannen, stapels wetenschappelijke naslagwerken over de geschiedenis van de scheepvaart. En daarnaast een uitgebreide materialenbibliotheek met tientallen houtsoorten, zeilen, touwen en types verf. In het clublokaal zijn ook verschillende soorten zagen, schuur- en schaafmachines om met al dat bouwmateriaal aan de slag te gaan.
Alles zoals vroeger
Piet: ‘We proberen altijd trouw te blijven aan de oorspronkelijke bouwtechnieken en -materialen. Was het historische schip gemaakt van eikenhout of teakhout, bouwen we de modelboot uit precies hetzelfde hout. We maken echt alle onderdelen zo veel mogelijk zelf: de planken, mechaniekjes en touwen tot zelfs de mini-katrolletjes en de zeilen.'
Te traag?
'Al wie houdt van scheepsmodelbouw mag lid worden. We hebben in onze club architecten, dokters en handwerkers ... De meesten zijn met pensioen. Dan kan je eindelijk tijd maken voor je passie. Want die vergt denken op lange termijn, toewijding en engelengeduld. Jongeren van vandaag, gewend aan instant plezier, vinden modelbouw daarom een te trage hobby. Het is ook een heel trage vorm van genieten. Om een volledige boot af te werken, moet je al gauw op een drietal jaar rekenen.’
Voor een model probeerde ik een miniatuurkacheltje te maken met een pijp. Ik was al een tijdje aan het sukkelen met een versie waarbij ik in de weer was met een plastieken rietje en wat siliconen, maar eerlijk, dat zag er niet uit. Toen ik weer op de club kwam, lag er voor mij een afgewerkt kacheltje met werkende koperen afvoerbuis klaar. Die gasten hadden dat speciaal voor mij gemaakt!
- Piet Luyten
