Niet meer op de landkaart
Door de snelle uitbreiding van de haven in de jaren 50 dreigden de polderdorpen Lillo, Oorderen, Oosterweel en Wilmarsdonk te verdwijnen. Een ramp! Uit voorzorg begonnen bezorgde dorpelingen uit Wilmarsdonk in 1955 al wat mogelijk was voor het nageslacht te bewaren. De verdwenen polderdorpen leven vandaag voort in het Poldermuseum in Lillo.
Van parochiezaal tot museum
In 1954 werd E.H. Jan Eelen benoemd tot pastoor van Wilmarsdonk. ‘Met ontroering denk ik terug aan het zo intens liturgisch leven in ons mooie kerkje. De 12 volwassen misdienaars, de plechtige Paaswake, de viering van Kerstmis met 60 uitvoerders en levende herders.’ Maar de geruchten over de havenuitbreiding klonken alsmaar luider. Daarom haalde de pastoor zijn dorpelingen over om waardevolle oude poldervoorwerpen te bewaren in zijn versleten parochiezaal. Al snel zat het zaaltje propvol. In 1959 werd het Poldermuseum officieel geopend. Net voor Wilmarsdonk werd afgebroken, verhuisde het museum naar Lillo waar het heropende in 1963.
34 themakamers
In maar liefst 34 levendige themakamers beleven de bezoekers van het Poldermuseum vandaag het leven van de verdwenen Antwerpse polderdorpen. In alle aspecten: van de uitgehouwen houten boerenklompen tot zorgvuldig bewaarde doodsbrieven en bidprentjes, van mooi opgeblonken koperen potten tot zelfs een oude brandweerwagen uit ‘de jaren stillekes’. Het Poldermuseum is een echt belevenismuseum. Je stapt terug in een klaslokaal van weleer, je hervindt het dorpswinkeltje, de herberg, het oude kapsalon …
Schenkingen en archieven
Het museum dankt haar uitgebreide collectie vooral aan de vele schenkingen. Voortdurend wordt de verzameling verder aangevuld met authentieke documenten, oude gebruiksvoorwerpen, unieke foto’s en andere archiefstukken. Vaak objecten met een heel persoonlijke waarde die vele dorpelingen bewaard willen zien voor het nageslacht. Zodat de polderdorpjes via de herinnering blijven voortbestaan.
