Kunst met de middelvinger
Bijna 20 jaar stond de voormalige slachthuissite van ‘den Dam’ leeg. Enkele ambitieuze jongeren palmden de industriële ruimte in en vormden die om tot Loods Des Doods. 'Een betaalbare plek waar jongeren elkaar inspireren en co-creëren’, vertelt Younes van den Broeck aka Spitler. ‘En alles op onze eigen manier.’
Fuck off
Drijvende krachten achter het kunstcollectief zijn Younes en Redouan. 'Wij hebben onze eigen kunststroming ontwikkeld: het fokovisme, afgeleid van ‘fuck off’. Een tegenreactie tegen de absurde kunstregels en codes die een kunstenaar vandaag in de strot geramd krijgt. In de wereld van de kunsten worden te veel regels opgelegd. Wie bepaalt wat kunst is en wie niet? Wie bepaalt welk verhaal verteld mag worden en welk niet? Met de fokovisten zetten we ons af tegen de structuren en instituties die de eigenheid, stijl en vrijheid van een kunstenaar beperken.’
Wat niet verteld wordt
‘Met het fokovisme geven we een radicaal antwoord op de status-quo binnen de kunstenwereld. Soms vraag ik mij af in welke wereld die mensen leven als je ziet wat er vandaag allemaal geprogrammeerd wordt in de grote kunsthuizen. Het zijn altijd dezelfde stemmen die je hoort. Altijd dezelfde verhalen die een podium krijgen. Wij willen een stem geven aan mensen die je anders nooit op het podium ziet. En de verhalen vertellen die net níet verteld worden.’
Eigen regels
'De Loods Des Doods is onze vrijhaven. We hebben er allemaal onze eigen regels. De kunst die we er maken, is niet vast te pinnen. Er zijn geen grenzen of aflijningen. Onze kunst combineert spoken word, videokunst, theater en street-art tot heel nieuwe vormen. Wij spreken verschillende talen en gebruiken verschillende beeldtalen door elkaar. Met wat we doen tonen we de wereld zoals hij is, zonder te verbloemen of te verzwijgen.'
Next generation
'Modewoorden zoals ‘diversiteit’ en ‘interculturaliteit’, daar hebben wij niks mee. Wij zijn niet ‘woke’ en wij zijn ook geen ‘activisten’. Onze stem is de stem van de komende generaties: veelkleurig en gelaagd. Voor ons is dat gewoon een evidentie. Wij groeien op in een wereld die bedreigd wordt door vervuiling, natuurrampen, polarisering en haatzaaierij. Waarover zouden we het anders moeten hebben?'
